Lian Do Te Unau Tuanbia.

LIAN DO TE UNAU

Lian Do te Unau hmanthlak a ngei mi nan um ahcun ka kua sawh te u!

Hlan lio ah Tlangte khua ahhin an nu le an pa nih an roh takmi Lian Do le anau Tuai Sel an rak um. Ngakttah le buangro cu khuami nih an rak serhsat, an rak thlanglamh ngaingai hna. Khuapi chunhthah le tlangzam hmanh hi ei awk a um lomi a ruhrang lawng hi an rak pek tawn hna.

Ni khat cu khuapite in ram kan riak lai, an ti i Lian Do te unau zong an rak i thawh ve. Riahbuk an phak hlan deuh ah khin lam tan in lim nganpi a rak i khang i khuapi ramriak vialte nih thingluang ah an rel i an kar i an lanh taak dih. Lian Do te unau cu zapi hawi hnu bik ah an chiah hna i thingluang hram cu an va phan ve. Tuai Sel nih thingluangpi nih a mit a ttheh kha a hmuh. A thlite in, “Ka u, atu nai thingluangpi kan karmi kha a mip a tthep,” tiah a chimh. A u nih cun, “Um ziar ko zapi lakah, kannih unau ningzah hmaichiat kan i huahnak a si lai,” a hei ti. Cu ti a thli i bia an i ruahmi cu a pawngkam pa nih a theih hna. “Zeidah nan chim” a ti hna i, “Zei a si lo,” an ti. Riahbuk an phak ah, “Lian Do te unau hi mizer, mihrokhrol an si, lampi ah zei bia dik an i ruah ka theih ko hna,” tiah an hrocer colh hna. Cu tikah Lian Do nih ther le phang lengmang in, “Zei dang cu a si lo, kan rat pah i kan karmi thingluangpi kha a mit a ttheh lio ka hmuh tiah ka nau nih a ti ko cuh,” a ti hna. Upa pawl nih tlangval an hei thlah hna i an va zoh. An va hmuh tikah Limpi a rak si taktak ko. A rannak in riahbuk ah an hung tli i, “Limpi a si,” tiah thanuam ngai in an hung chim. Cu le cangka khuapi cu an tho phut i Limpi cu an thah colh. Cu Limpi cu a ngan ngaingai caah an tha a nuam ko. A sa cu an can i vo an i phaw. Lian Do te unau cu an duh lomi lim pawpi kha an hei pek hna i, “Hihi vaa ser uh,” an ti hna. An unau in a pawpi cu thlanglei tiva cek ah va ser dingin an hnuh. Tibungkor hram ah khan kan ser lai an ti lio ah, vate pakhat an chungah aa fu i minung aw bantuk in, “Thlang deuh ah, thlang deuh ah,” tiah a awn. Tiva kuang thlang deuh ahcun an rawt tthan. Lung lak i an rawt lio ah, cu Lim paw cu a ring-awn pah phun khin an theih. Tuai Sel nih, “A chungah zeidik a um lai,” a ti. A pawpi cu kan khuai lai an ti nam in cun an von ah, thir le dar ah ko khi a lo, an khuaruah a har, a khupthal an leh, an von ah tthan i darkhuang le tthi rual a rak um taktak ko. An i lawm tuk hringhran i cu dar tthirual cu an thuh tak. Hawi sin ah lungsi ngai le thanuam ngai in an hung kai ve. Khuami nih kan hlawh a tling ko an ti caah ramriak ti lo in an tlung tthan. Inn an phak a zan ah an darkhuangle tthirual cu a thlite in an va lak i an tappi tang ah an thuh. An dar cu mi an i hnilh cang lai an ti paoh ah an tum tawn. An innchak nuhmei nu nih an tummi cu a theih tikah, “Lian Do te unau hi zeihe, zeihe nan tum tawn,” a ti hna. “Zeihmanh, zeihmanh kan tum lo, durkachengte kan tum tawn…” tiah an ti ve tawn.
Zan khat cu Lian Do mang ah tarpa pakhat an inn ah a ra i, “Atu thawk in nan inn ah thluachuah bongmal nan cungah a tlung cang lai. Mirum le milian ah nan cang lai. Darchawn holh thiam nan ngeih caah nan lianhngan tikah i uanthlannak, mi zeirel lonak, mi cungah teirul chamnak nan ngeih sual i, cuti nan um ahcun hi thluachuah bongmal nih hin an chuah tak te hna lai,” tiah a ti hna.

A thaizing cu an hung tho i an mangte cu an lung chung ah a caam peng. Tuai Sel cu ngakchia a si rih caah mi arfa ven in aa hlawh tawnmi a si. Arfa a ven pah ah khin ttolhttang a hrual tawn i ttolhttang chungah a thlite in fangmu a khumh tawn hna. Cu ttolhttang i a hrualchihmi fangmute cu an inn a phak in thlaici caah a khon. Cu kum ahcun Tlangte khua an mirumpa cu khuangcawi aa tim. Khua chirchan vialte Marram sahlawh cingla rualchan tiang zong an rak sawm dih hna. Cu lio khuangcawi cu Laimi sunparnak ah a sung cemmi a rak si caah khuami zong cu an tha a nuam i an nih lawngte a chuak ko. Khual tlun ni a hung phan i khual paoh cu khualai mual an rak phan dih. Khuami nih khan, “Nang kan inn ah na tthum lai,” tiah kawh-auh a rak si. Khual vialte cu tlun-inn an ngeih dih cang. Zanlei mui chupchap ah Tuai Sel cu mi an king deuh cang lai tiah khuachung lei ah a va kal ve. Muallai ah tarpa thil ttet fialfualte le a paiperte he a rak tthut ko khi a hei hmuh. Tuai Sel cu khulrang in a ttin i a u Lian Do sinah, “Ka u, mual lai ah tlun in tong lomi a si ttheo lai, a tthu ko,” tiah a va chimh. A u nih, “Ziah na va kawh lo,” a ti i amah tu a rannak in a tho i a va kal, “Kapu, kannih cu fang voicuar le raa lawng a eimi kan si, puan hlanh ding zong kan ngei lo, kan inn ah tlun na duh hnga maw?” tiah a ti. Tarpa nih cun hmaipanhte in, “Kafa, nan inn i nan ka tlunter paoh ahcun din le ei cu biapi a si lo,” tiah a ti. Lunglawm tein Lian Do te inn ah cun an zuang.

A zan cu zanriah an ei i puan hlanh ding an ngeih lo caah chakchang ah an ihter i mei an hawrhter. Khuangcawi a dih tiang Lian Do te inn ah cun a cam ve ko. Khuangcawi a dih in tlun an i thawh cio. Tarpa zong tlun ding a si cang caah a kal lai zan ah tarpa nih cun, “Ka fale, nu le pa ngei lomi ngakttah buangro nan si buin kei tarpa nan inn ah nan ka tlunter, lumte in nan ka tuah, nanmah unau rak um hlah u law mi khua mi ram ah mualpho in pei ka hei thih ko hnga cu. Nan unau in ka zul u law, sia thlaici nan duh cemmi kan tthenh hna lai,” tiah a ti hna. A thaizing cu an pu khualei ah cun chuncaw an i rawnh i an kal. A ni hnihnak ah an pu khua cu an va phan. Khua luhka ah Lian Do cu, “Ka ti a hal,” a ti i an rak lan chung. Lian Do a pialnak inn kha an pu i a far chuahpi a si i a hmeimi a rak si. Banhla pumte he a ti cu a dinter. Ti a din lio ah, “Aih, ka fa zei ti ding dah nan si?” tiah a hal. Lian Do nih cun, “Ka pu nih sia thlaici kan thlah hna lai a ti i dahkaw kan rak zulh ko cuh,” a ti. “Ka fa, cuti a si ahcun na pu hi siarun tampi a ngeimi a si, cu sia run lakah cun sia vokpi timi a ngei. Vokpi tiate khi a si lai, cu sia run a hring sortu cu a si. Sai bong a si i cucu na vaa thim te lai,” tiah bia a cah ta. Sau nawn a rauh hnu ah inn cu a ra han ve i, ” Aw.. atu maw na ra phanh, ti na dinnak kha midang an si lo, kan ni dahkaw a si khah,” tiah an pu nih cun a ti.

An pu nih an nu cu, “Zuhui kha vun nawng,” a ti. An nu nih an pa cu, “Na ratpimi hna hi mi zeidah an si?” tiah a hal. An pa nih cun an nu cu a thawh i, “Hi hna unau hi khuazing le ka vanluh pei an si cu, kan pu le tlawn pah ti na lakah na ttale nih cun an mitphei hmanh in an ka zoh ttung lo. Hi hna unau hi um hna hlah sehlaw mi khua le mi ram ah rawl lo le khuasik lakah pei ka va thih ko hnga cu…” a ti. Cu bia cu an nih a theih tikah, “Maw, khazingte le hna…” a ti hna i an lu in an taw tiang a muai, a zun hna. Zanlei sang ah cun an sia a runrun in an vun tlung hna. Lian Do te unau nih cun cu bantuk sia a runrun in an von tlunmi cu an hmuh tikah tthep lo in an rak zoh ko hna. An kawm chungah cun an luhter dih hna. A zan cu an pi nih arpi ti ti liop a thah hna i lunglawm ngai in an ei i an it.

A thaizing, zingkate in an pu a biakam a si bang a sia run chungin duh thimnak nawl a pek hna. “Kawmka ka hun lai i pakhat hnu pakhat in an chuah tikah nan duh cemmi siapi cu a hngawng ah hri rak awih te uh,” tiah an pu nih cun a ti hna. Sia cu Pakhat hnu Pakhat an hung chuak i pi nganpi pi khat cu Tuai Sel nih, “Ka u, hi cu awih cang,” a ti i a u nih a duh lo. Cuticun a ngan pipi cu an chuak i an lan legmang ko. Siarun chung pingan le pi dawh cu an chuak dih cang. A donghnak ah sia vokpi cu a hung chuak ve. A chuah bakin Lian Do nih a zuanhnawh i a hngawng in a kuuh tthup ko. Cun hri cu a awih colh. Cu bak ah cun a pu nih, “Maw khuazingte le hna,” a ti i, an pu cu a hmai a chia rup ko. Rawinak a si, khua kan luhka i, Lian Do ti a din ah khan an ni nih a rak chimh ti cu a hngalh colh. A thawh hna i, “Ka fale, hi sia vokpi hi ka bongmal cu a si, hi sia a hringsortu hna an pi a si. cun a tu cu kei cu ka ttumchuk cang lai, nannih unau cu mirum le milianngan nan si cang lai,” tiah a ti hna. “Damte in va kal ko kun uh,” a ti hna.

An siapite cu an i hruai i khualei ah cun an tlung. Khuachung i luhpi cu khuami nih an kan chuh lai ti an phan caah an khulu tlang ah an thlah ta i, inn ah cun an tlung. A thaizing ah an siate cu an va zoh i, fate a rak hring i an i lawm ngaingai. An va zoh paoh ah hrin thar mi fate a rak um zungzal ko. Caan rau lo ah sia runpi ah an i cang manh.

Tuai Sel nih ttolhttang chung i a khumhmi fang tete kha hawi lori pawngte ah chuntlung pakhat i a velvang te khi a vah ve. An lote ah cun an thlaicite cu an va tuh. Ni le thla an liam i, an lote zong cu ttuan caan a hung cu ve. Ni fate in an unau in an favui cu an va sik lengmang. Nifatin an sik ko nain dih le dongh a thiam lo. An innchak nuhmeinu kha ni khat cu an favui sih cu an va sawm “Nanmah unau lo tuah va cal kauh lo cu, nan ka siaherh ve chan,” a ti hna. Lian Do nih, ” Ka pi, kan lote rak kan hmuhpiak ve kan ti ko cuh, i thawh ve ko,” a ti. “Nan sia a rem lo si le…” a ti i nuhmeinu cu nurelte he cun aa thawh ve. Lo cu an phan i chuntlung pakhat le a velchumte kha a si ko. A lungthil in chun hlan ah zaangdam in kan lim lai a ti. Chunnitlak an sik i an i ken ciomi nurel a khat. An sih cianak hmun a zoh tikah hnuhmaiher fang khi a si i, a khuaruahhar in zanlei cu an tlung. An fang ttuan cu an lim tikah cun Lian Do te innchung cu buk he han he an ngeihmi vialte an khat dih.

Ni khat cu an innchak nuhmeinu nih khan a innchak i a ummi an khuaibawi fanu kha, “Ka maw, rung ka leng, ka hrik hna rung ka zoh, um har in dahkaw kan um ko hih,” a ti i, len a sawm. Hrik an i zoh pah ah hitihin bia an i ruah. “Ka maw, kan dawt caah hi bia hi kan chimhmi a si, atu cu va ngeih zong na za ko cang. Phung dang in ka ruahpiak ruam hlah. Lian Do te unau hi mi nih nihsawh zeirel lo in an ti hna. Ngakttah buangro an si pat tiin, a taktak ti ahcun hi hna unau hi an men lo hih, an innchung hi a ho nih an pal bal lo caah a si. Buk le han khat in fang an ngeih. Kan khuachung koko ah hin aho nih an tei hna lai ti ka zum lo. Cun zan i hla an sak i an tummi hi dar si dawh a si. An hlasakmi hi ka ngeih tawn ahhin sia khalh hla si dawh a si ko. Khualu lei i an unau zal an i bei i an kal tawn hna ka ruah ah siarun an ngei ko lai,” tiah nuhmeinu nih cun a ti. “Na ka zumh lo le ni khat cu fangsu dingin an inn ah vung kal law an sum ah va su, innchung ah va lut law Lian Do nan ti ka ding lai, tiah va ti hmanh, cun an buk le an han cu va zoh ko,” tiah a ti.

Nikhat cu zanlei sang ah fangsu dingin Lian Do te inn ah cun an khaubawi fanu cu a ra taktak. Tlawmpal a suk ah, “Lian Do ka ti a hal, nan ti ka ding lai,” tiah a ti. “Ding hen, ding hen,” a ti i innchung ah cun a vung lut. Ti cu tlawmte lawng aa dinter i, innchung thil le ri, buk le han lawng cu a zoh ko. An buk le an han a hmuh tikah a lungthleite in “Aizel.. hi hna unau nih khuami an kan tei dih ko ttung.” a ti i lung si ngai bu in a chuak.
Vaupi ni a chuak cang. Ti-um ngahringdawi le tlangcung keithei hrawn an cu cang. Ni khat cu an khuabawi fanu cu zanlei sang ah Lian Do te inn lei ah cun a vung zuang. Lian Do cu aa ruah lo piin, “Lianlian, thaizing khuai kan hrawng lai,” tiah a vun sawm ko hen cu. Lian Do a chan chungah “Lianlian khuai kan hrawng lai” ti cu atu lawng hi a ton. Cu chinchap ah khuabawi fanu midawh iangngei aho tumtah ngam lo a si fawn. Cu bia nih cun Lian Do cu lungfim lo in ka mang a si sual maw a ti i, ngang koin a umter. Duhsah in a vun i hrim i, “Kei he khuaihrawn hna na zuam rilmal ah kan hrawng ko lai,” a hei ti. Ngaknu nih, “Keimah nih ka vun in sawm te lai,” a ti i, a lawi tak.

A zan cu Lian Do aa hngilh kho ti lo. Khoika lei ah dah ka hrawnpi lai ti khua a ruahnak ah khan a dei ko. A thaizing cu thaithawh ei khawh in khuabawi fanu cu aa vun i thawh i Lian Do cu a sawm pah. Lian Do nih cun, “Khoika lam dah kan zulh lai,” a ti i, ngaknu nih cun, “Khualu lei ah,” a ti. Lian Do nih, “Khuai cu phairam ummi an si, tu thing lakah an um lai,” a ti. Ngaknu nih, “Lianlian, nihin cu keimah nih kal ko usih kan tinak paoh ah kan kal ko lai mu….” a ti. A bia al a sian lo caah an khualu lei tu thing umnak ah cun an kai. Tlang an hung chuak i, tupi chungah an hung lut. Sianeh an hmuh, “Lianlian, hihi zei neh dah a si?” tiah a hal. Lian Do nih cun, “Fung neh a si ko lai,” a hei ti. “Hika ah fung cu an um i maw,” a hei ti ve. Tlawmpal an kal ah khin siapi nganpi ko varpi khi a dir ko. “Lianlian khikhi zeidah a si?” a hei ti. “Sia a si rua.” tiah Lian Do nih ngaknu biahal cu a hei leh. An biaruah thawngpang cu sia nih an theih i a kenkip in sia runrun cu an ra chuak i, Lian Do cu an fuh lulhmalh ko. “Cite an hauh ko cang hi ta an pu cu…” tiah ngaknu nih a lungthlite in a ti. Ngaknu nihcun, “Lianlian, hi siarun hi aho sia dah an si, a ngeitu na hngal maw?” a ti, “Hi sia a ngeitu hi ka hngal bak lo, aho sia dah an si hnga, an tam ngaingai ttung,” tiah Lian Do nih cun a hei ti ve. Ngaknu nih cun, “Nusal ka si ve lo maw, hi sia a ngeitu hi ka co lo ahcun hri in kaa awk lai, hi sia a ngeitu ka vat vekvek loah vawlei ah zeidah ka nunchan a um,” a ti i, a tor in a tor ko. Cu ni cu chunnitlak siarun lakah an i chok, an thabat caan ah chawlno khiah an i phah i, dawtnak biazai an vorh tti. Nitlak hmanh an hngal lo. Khua kong cu an caihmi ah aa tel ti lo.

Zan khat cu ngaknu nih khan a pa kha a thawh i, “Ka pa, atu cu va ngeih zong ka za ko cang, kum khua zongin ngakchia ka si ti lo, a phungning in tuah ko cang,” tiah, a duhnak kha fiangte in a chimh. A nu le a pa nih an fanu bia an ruah tikah a dik ko an ti i, zupu tampi in an thlak. An zu cu an hmawng cang ik vokthau sum ruk an thah i, a fanu va thimnak puai kha an thimhlamh. Hi lio caan ahcun nu nih sa thah i cu ni ah khuachung tlangval lakah a duh cemmi kha a thaw bik zu dinh a rak si. Cucu ngaknu nih a tuah ding a si. Cun, man kong ceih i tthate in tthitumnak puai kha tuah tthan a rak si. KHuabawi fanu nih va i thim ding puai a si caah khuami cu an tha a nuam ko. Tlangval pawl hoi hna cu zeitluk in dah kan i ttamh lai an ti i, zei khuate an thei lo. Zing tho in tlangval pawl cu an hra chuak cio. Keimah a ka thim ttheo lai ti ruahnak an ngei cio. Tarnu le tarpa hna zong nih hi tluk midawh, aho valpa nih parbang ai ziamhpi lai an ti, an biaruah a thaw dih cio ko. KHuapite in lokal cu an thlauh ko hna nain, Lian Do te unau cu an thlauh hna lo. Lain Do nih inn lamnaih deuh an si caah Tuai Sel hna a lung a ttha lai lo a ti i, zingkate in an tho i an sia zoh ah a kalpi. Khuapi cu tuallai ah cun zu an dap, an laam hna i an i nuam ngaingai hna. Zanlei ni a her cuahmah cang i, ngaknu nih cun zuhrai cu aa put i, zapi lakah Lian Do a ngait len nain a hmu kho lo. Ni a tla cuahmah cang. Zeicaahdah atu tiangah a vat dingmi cu zuhrai cu a pek bal hnga lo an ti i, mizapi cu an khuaruah a har ngaingai cang. Ni a tla i a muih cuahmah lio ah khin Lian Do te unau cu inn ah an rungtlung ve. Inn kulhnak hruang-awng in khuabawi fanu nih cun Lian Do kha a hei hmuh. A ran khawh chungin a va zuanhhnawh i, aa kuh i zuhrai cu a va dinh ko.

Cu thil cu khuapi tlangval nih an hmuh tikah an hmai a chia dih i, a thli in inn lei ah an i zukphiak dih. Ngaknu i a nu le a pa cu an thin a hun tuk ah zoh ngam zong an si lo. Lian Do an fa va si ding cu a ruah in an ruat kho lo. A thaizing zingkate in khuabawipa nih an pu kha bia ah lamkal an thlah colh. An pu cu Lian Do te inn ah cun a va kal i lam kal an fialnak kong kha hitihin a thawk colh.

“Hmun khat khuasak tti le cawmken a kan duh taktak ahcun hi hnu ni thum ah tthirual cingkirlit khat le ka inntual khat in sia ka manh seh a ti,” tiah a ti. Lian Do nih cun a rak thawh i, “A si ko, a ttha tuk ko, kan pi le kan pu pei an si fom lai cu, ni thum chungah inntual siakawm tthate in rak remh kun hna seh law, cingkirlit zong cu innleng suttung ah rak ttem seh. Docawi le thlaipat hna kan vun i zuam ve kun lei,” tiah a leh ve. Cun, an pu cu a lawi colh.

Lian Do biachim ning cun an pu nih cun a va chimh hna tikah, an thinhun maw a ti deuh, an nihchuah dik. Ngaknu pa nih cun a ingpuan bu in cingkirlit cu sialpi timi thingrang khi a va lak i, a phung men in suttung ahcun a ttem. Tual kawm cu a remh duh lo. Lian Do bantuk sia mui hmanh a hmu bal lomi nih sia tual khat i manh lai cu a mang hmanh ah sia cu a hmuh lai, tiah a ruat lo. A ni thumnak ni cu a hung phan i Lian Do te unau cu an siarual kanh ahcun an kal. Zanlei nitlak lai ah sia runpi cu khualu in an run kanh hna. Khuami sia hmu bal lo an tam caah khuaruahhar in an zoh ko hna. Ahohmanh nih an chawnbia hna lo. Lian Do nih Tuai Sel kha, “Kan pu kutka hram ah kikawng a ngam cem a luh lio ah a til ah chai in chai te, a hnu bik ah kalter,” a ti. An pu tual kutka hram an hanh i sia runpi cu tual khat in an dir lio ah kikawng ngan cempi cu a hnulei in Tuai Sel nih a til ah chai in a chaih. A lau i sia dang vialte kha a suk a pah dih hna. An zapi in tualleng ah an tli dih. Lian Do te unau cu inn ah an va ttin i, tthirual cu ner le bok in an vun i put. An pu tuahmi cingkirlit ah cun an bah. An vun bah cuahmah lio ah cingkirlit cu arvang a si caah a baoh i, tthirual cu innleng khat in an tla. Cu thil vialte hna an pu nih a hmuh tikah aa lawm tuk i puai cu tthate in a tuahpiak hna.

Lian Do hi mindin auh a tong bal lomi a si. Atu ahcun “Lianlian” a ti na, “Ka Pu Lian” a ti na, khuami cu an si cang. Lian Do cu mittha a si, mi tang ah aa dor, sifak santlai lo cungah dawtnak a ngei. Hmeinu hmeipa nih pacan taktak ah an i ngeih cang.

Khuachung khuakhan lairelnak hmanh ah voi tampi cu Lian Do tel loin bia an khiak bal lo. Lian Do mithmai le hmurka hi mizapi nih zohmi a hung si cang. Lian Do cu a rum i a lian chin lengmang. Cucaah khuang ka cawi lai a ti. Khuami chim lo kkhua chirchan hmanh nih Lian Do khuangcawi lai cu an rak i ngaih cio. Khuangcawi nithla cu a hung phan i, zu le sa cu ei cawk loin a dah i a thah. Khuami cu an i lawm taktak. Lian Do nih cun ni kua chung khuang cu a cawi. Ahohmanh nih Lian Do bantuk in a cawi khomi an um bal lo, an ti cio. A ni kuanak ni a cawi lio ah hlan lio khuami nih an rak serhsat le zei i an rak rel lonak, an saruk hlehmi pawl kha buk chungah a rak khon hna i, atu i a lianhngannak le a rumnak, mi nih a buh le a sa an ei i, an i lawmhnak kha a vun i porhlaw i, buk chung saruh kha a vun chuah hna. Hla aa thawh pah in, “Hihi nan sa hlehmi a si!” tiah tuallai ah a bunghhnawh hna. Khuami cu an ningzah le an hmaichiat in inn ah an lawi dih. Zan khat cu zanttim hrawngah khin an darchawnte cu amahte in hla a sa. Cu hla cu an ngaih i, “Hi inn hin ka chuak cang lai i, Vanzang Hau Cem inn ah ka tlung lai,” ti a si ko.

Ni khat cu Lian Do cu amah lawng in siakhalh ah a kal. Cu ni ah cun Khuangli ramhrang Vanzang chim dingin an ra. Lian Do cu an tlaih i, “Vanzang lam kan chim, na kan zulh lo ahcun kan i thah lai,” an ti i, Vanzang chim ahcun a zulh hna. Lian Do cu a siakhalhnak cun voi dang a tlun tawn bangin a hung tlun ti lo caah an nu le Tuai Sel cu awlokchong in an um. Lian Do nupi cu pumlawng lo in a um fawn ttung. An mit hram cat in chaklei lawng cu an zoh i, um awkte an hngal lo. Cu zan ahcun Vanzang cu zanttim ah an va chimh hna. Khuapi in an chuahhnawh hna i, Khuangli ral cu an dawi hna. Lahva ral tlangthluan pakhat ah an hei phak hna i, Lian Do cu a zam kho ti lo i an thah. A ruak cu an zoh i Tlangte an mirumpa a si kha an hngalh. Lamkal an i thlah i, “Zeicaahdah Tlangte nih nan kan chim?” an va ti. “Kan in chim ttung hna lo,” an rak ti hna. “Kan thahmi pa hi ra zoh u,” an ti hna i an va zoh tikah an pu Lian Do cu a si taktak ko. A ruak cu thingkung ah khan an khan i, Tlangte upa nih kan tlunpi lai an ti. “Lian Do i a darchawn kha nan kan pek lawngah a ruak hi nan i tlunpi lai,” an ti hna. Tlangte upa le Vanzang upa cu saupi an i ceih hnu ah Lian Do darchawn cu an va lak i, a ruak cu Tlangte nih an i tlunpi. Cu tlang cu atu tiang hin “Lian Do ruak khan tlang” an ti lan.